در تفسیر و توجیه رفتار پیغمبر هم عینا همین مطلب هست . همین طور که سخن پیغمبر معنی دارد و برای یک معنی ادا شده است ، رفتارهای پیغمبر هم همه معنی و تفسیر دارد و باید در آنها تعمق کرد : لقد کان لکم فی رسول الله اسوش حسنة لمن کان یرجوا الله و الیوم الاخر مخصوصا با تعبیری که قرآن می گوید

 که در وجود پیغمبر اسوه و تأسی ای است برای شما ، و وجود پیغمبر کانونی است که ما از آن کانون باید [ روش زندگی را ] استخراج بکنیم . صرف اینکه یک نفر بیاید کلمات پیغمبر را روایت کند [ کافی نیست ] . خیلی راویها هستند که چیزی درک نمی کنند .

 اینکه ما بیاییم تاریخ پیغمبر اکرم را نقل کنیم که پیغمبر اکرم در فلان جا اینجور کرد کافی نیست ، تفسیر و توجیه عمل پیغمبر مهم است . در فلان جا پیغمبر اینجور رفتار کرد ، چرا اینجور رفتار کرد ؟ چه منظوری داشت ؟

 پس همینطور که گفتار پیغمبر نیاز به تعمق و تفسیر دارد ، رفتار پیغمبر هم نیاز به تعمق و تفسیر دارد .

 ما نمی توانیم از این اظهار تأسف درباره خودمان خودداری بکنیم که ما که امت پیغمبر آخر الزمان هستیم ، از هر کداممان اگر بپرسند ، نه چند تا سخن از پیغمبر بلدیم حتی لفظش را هم بلد نیستیم چه رسد به معنی و تفسیرش و نه از سیره و رفتار پیغمبر                                                           ((شهید مطهری))